Emre Belözoğlu’nun açıklamaları şu biçimde:
“VOLKAN’DA GERİ ADIM OLMAZ”
Volkan farklı bir karakterdir. Volkan’da geri adım olmaz. Hengame edeceksen de orada olur (gülerek). Volkan ile tartışmalarımız da olmuştur, içinden geldiği üzere davranıyor. Beni de Volkan’ı da Fenerbahçe taraftarları bir yere koydu.
“AZİZ LİDER BENİ ODASINDAN KOVDU”
Aziz Lider, içinden geldiği üzere davranan biriydi. Çok tartıştığımız bana kızdığı anlar oldu. Fenerbahçe için çok kahırlar çekmiş, en büyük problemini yaşamış kişidir. Fenerbahçeli duruşuyla herkesin gönlünde taht kurmuş biridir. Kolay bir insan değildir. Beni birkaç kere odasından kovdu. Fakat daima yeterli anılarla hatırlıyorum. O denli kalacak.
“ÇOK BÜYÜK FUTBOLCULARLA OYNADIM”
Çok büyük futbolcularla oynadım. O kadar güzel oyuncularla oynadım ki. Fenerbahçe ve Galatasaray’da o kadar çok isimlerle oynadım ki… Bir tane oyuncuya indirgeyemem bunu.
2013-14 takımı çok güzel bir takımdı. 2010-11 çok problemlerin olduğu bir devrin takımıydı. Malatya’ya elendik, Antalya’ya gittik. Üst üste maçlar kazandık. 2013-14 takımı olgunlaşmış, ligi bilen bir gruptu. 2013-14, Türkiye Ligi’ne daha uygun bir gruptu.
“AYKUT KOCAMAN’I AĞLARKEN GÖRÜNCE BEN DE AĞLADIM”
Aykut Kocaman ile karşılıklı ağlayarak anlaştık. Aykut Kocaman’ın ağladığını gördünüz mü? O anı hatırlıyorum. Onun ağladığını görünce ben de ağlamıştım. Çok kıymetli bir adamdır. Her vakit gönlümde farklı bir yeri olacaktır.
“FENERBAHÇE’DE SABIRSIZLIK SORUNU VAR”
Fenerbahçe’de içeriyi âlâ biliyorum. Genlerini, gücünü çok âlâ biliyorum. Bir kitap daha okumama gerek yok bunla ilgili. Ne yazık ki sabırsızlık sorunu var. Çabucak başarıyı elde etme isteği var. 2015’te birinci ayrılma sürecim vardı. 2015’te kıymetli oyuncuların gönderilmesi yanılgıydı. Bir kulübün bir hafızası olmalıdır. Teknik adam ve sportif yönetici üzerinden gideceksiniz.
Göksel Gümüşdağ oradaydı. Fenerbahçe’de 34 yaşındaydım. Çok da uygun bir dönem geçirmiştim. 20 gole direkt katkı vermiştim. Tahminen de güzeli böyleydi. Ben çok üzülmüştüm. Başakşehir’e gitmeyi eklemiyordum açıkçası. Yaşandı.
Sonrasında futbolu bırakma kararı aldım ben aslında. Sonra bir gün, yattım, kalktım. Bir daha uyudum. 3 gün bu türlü devam etti. Sonra tam kapıdan çıkarken nereye gidiyorsun dedi eşim. Ben galiba bırakamayacağım futbolu dedim.
“GÖNDERİLDİĞİMİ TELEVİZYONDAN ÖĞRENDİM”
Aziz Yıldırım, ‘Bir tek sen kalacaksın. Arkadaşların gidecek’ demişti. Ben de ‘Keşke mektupla göndermeseydiniz’ dedim. Ben gönderildiğimi televizyondan öğrendim.
Bizim Fenerbahçe’ye karşı gönlümüz kırılmaz. Fenerbahçe bizi üzmedi. Tersine bizi daima keyifli etti. Orada olmak çok ancak çok büyük bir mutluluktu. Ayrılıkta süreçlerin yönetilmesi pahalı ve kıymetlidir.
Ama ayrılık sürecinde samimi olarak söylüyorum, ben Can abi ya da Lefter olmadım. Olamam. Eski beşerler çok daha farklı insanlardı. Bizler öbür bir kuşağız. Öteki çabalar verdik. Tahminen bizden sonra gelecek beşerler da bizi bu türlü yad edecek.
“EN BÜYÜK PİŞMANLIĞIM INTER’DEN AYRILMAK”
Galatasaray ile UEFA Kupası’nı kazanmam en büyük muvaffakiyet.
Altyapım Galatasaray’dı. Fenerbahçe’de insanların da sizi bu türlü sevmesi özel bir histir. Üstünde bir his yok. Fenerbahçeli olmak bu duyguyu hissetmektir. Değer biçilemez bir his.
En büyük pişmanlığım Inter’den ayrılmam diyebilirim.
“STATTA TEKME YEDİM KAHKAHA ATTILAR”
Statta tekme yedim diye kahkaha attılar. Anneme hakaret eden beşerler vardı. Acı olan şey sahiplendiler. Zokora’yı seven arkadaşı yok. Benim daima makus beşerlerle sorunum oldu. Ben orada yerde yatarken Trabzonlular çok memnundular.
Yediğim tekme benim canımı yakmaz. Canı yakan şey, bu ülkenin evladı Emre mi, yoksa Zokora mı? Benim canımı acıtan bu. Maçkalı bir annenin evladıyım. Babam Kilisli. Annem Trabzonlu.
Bana bu ülkede bir sürü şey yakıştırdılar. Irkçı yakıştırması yaptılar, öteki şeyler yazdılar. Bunları konuşmak çok sıkıntı. Birçok haksızlığı yaşadım. Ne olursa olsun şöhretin bir bedeli var.